Eksternalizacja jest pojęciem obecnym w wielu obszarach psychologii. Obszary te są jednak stosunkowo zgodne co do definicji eksternalizacji.

Eksternalizacja oznacza wewnętrzną „rzecz”, która zostaje uzewnętrzniona. Biorąc pod uwagę oba powyższe, mamy zatem następujące definicje:

1. w uczeniu się: stymulacja zewnętrzna, w wyniku której zostaje zaostrzony popęd (np. zapach jedzenia powoduje głód).
2. w psychologii rozwojowej: stopniowe wyodrębnianie własnego ja spośród otoczenia zewnętrznego.
3. w psychologii społecznej i teorii osobowości: poszukiwanie uzasadnień dla zachowania w zewnętrznych czynnikach, losowych zdarzeniach lub innych zdarzeniach, na które ma się niewielki wpływ.
4. Czasami eksternalizacja jest uważana za synonim dla projekcji. Jest to związane z czynną i bierną eksternalizacją. Czynna eksternalizacja oznacza bowiem sytuację, kiedy to uczucie do „ja” jest odbierane przez jednostkę jako uczucie do innych. Bierna eksternalizacja jest natomiast odwrotnością czynnej eksternalizacji i oznacza sytuację, kiedy uczucia kierowane do innych są odbierane, jako uczuci do własnego „ja”.