O mamie można wiele mówić i pisać, ale czy wiadomo, jak być mamą zrelaksowaną? Stres jest nieodłączną częścią naszego życia. Czasem motywuje do działania, a czasem paraliżuje. Mama, zawsze zapracowana, zatroskana, uśmiechnięta mimo trudów lub zasmucona z bólem wyrytym na twarzy. Bycie mamą to wielki dar i źródło satysfakcji. Jednak, by radośnie przeżywać swoje macierzyństwo, trzeba tą radość świadomie budować. Zadanie jakie stoi przed mamą to między innymi nauczenie się radzenia z codziennym stresem i danie sobie czasu na zadbanie o siebie. Z reguły spotyka mamy poczucie winy, gdy zostawiają swoje dziecko pod opieką i idą na spotkanie z przyjaciółką, na siłownię, czy do kosmetyczki. A tak nie powinno być. Mama ogromną ilość czasu poświęca rodzinie, domowi i warto, by wygospodarowała tylko dla siebie trochę czasu. To nie jest egoizm, ale troska, by zrelaksowana chciała podejmować troski i radości jakie niesie nie tylko dzień, ale cała doba. Jak „być” tu i teraz, jak odciąć się od gonitwy myśli, pośpiechu i presji czasu, by osiągnąć spokój ducha? Pośpiech to fałszywa koncepcja, a alternatywnym zachowaniem może być uczenie się „bycia”. Warto np. na 30 sekund zatrzymać się i świadomie, głęboko oddychać. Można powtarzać tę czynność w każdej godzinie, bo nie wymaga to wiele, ale w porównaniu z czasem zmarnowanym, to znikoma ilość.

Czytaj dalej →

Lęk przed ciemnością u dzieci to często zgłaszany przez rodziców problem. Różne często nie uzasadnione obawy towarzyszą człowiekowi od najwcześniejszych lat życia do późnej starości. Około 60 % osób doświadcza jakiegoś zaburzenia lękowego na przestrzenni swojego życia. Wyniki badań wskazują, że nasilenie objawów lękowych raczej z wiekiem osłabia się.

Lęk i strach mimo, że te słowa bywają przez wiele osób używane zamiennie, nie są synonimami. Strach dotyczy odczuć w sytuacji realnego niebezpieczeństwa, lęk iluzorycznego lub znacznie zawyżonego.

Nasilenie objawów związanych z lękiem jest ściśle związane z daną fazą rozwojową dziecka. Można wyróżnić (według A. Carra, 1999) następujące:

Czytaj dalej →

O przyjaźni można wiele mówić, pisać, kręcić filmy na jej temat, jednak znaleźć tą prawdziwą, szczególnie damsko-męską nie jest łatwo. Każda przyjaźń jest inna. Istotna jest jednak różnica w relacji kobieta-mężczyzna, w porównaniu z relacją przyjacielską wśród osób tej samej płci. U podstaw każdej relacji leży szczerość i uczciwość. Przed przyjacielem powinniśmy być sobą, ze wszystkimi zaletami i wadami, jakie mamy. Przyjaźń tak, ale czy to możliwe na gruncie kobieta– mężczyzna? Przyjaźń mężczyzny jest konkretna. Można na niego liczyć w wielu trudnych, życiowych sytuacjach. Doświadczenie wielu kobiet, pokazuje, że nie muszą tłumaczyć się, gdy chcą np. pożyczyć pieniądze. Przyjaciółka zanim spełni naszą prośbę, często przeprowadzi śledztwo, wypyta „po co”, a „na co” itd.

Czytaj dalej →

Płacz niemowlęcia przyzywa mamę. Pierwsza czynność, jaką wykonuje ona, to wzięcie dziecka na ręce. Otulone ciepłym dotykiem maleństwo czuje się od razu bezpieczniejsze. Być może, płacze dalej, bo chce także jeść, może ma mokro. Mimo to czuje się znacznie lepiej, gdy czuje bliskość rodzica, jego troskliwy dotyk. Dziecko funkcjonuje nieustannie odbierając troskę mamy i taty, babci i dziadka poprzez przytulanie, głaskanie, branie na kolana. Jest to dla niego tak naturalne jak niemalże oddychanie. Im staje się starsze powoli narasta dystans wobec innych ludzi. To też jest naturalne, ale często w dorosłym życiu okazuje się, że brakuje nam dotyku bliskiej osoby. Brakuje potwierdzenia, że jesteśmy kochani i zauważani. Odpowiedni rodzaj dotyku podnosi poziom energii życiowej, sprawia większe poczucie bezpieczeństwa a także buduje świadomość własnej seksualności.

Czytaj dalej →

Pojawienie się dziecka w rodzinie, to najczęściej wielkie i radosne wydarzenie. Niesie ono ze sobą także wielkie wyzwanie dla rodziców. Będą kochać, uczyć i wychowywać. Choć na początku tej drogi zazwyczaj o tym nie myślą, to sami też staną się uczniami swego dziecka. Psychologowie podjęli ten temat dopiero w początkach XXI, bo o wpływie stylu wychowania i praktyk rodziców mówiono i pisano znacznie wcześniej. Każdy człowiek jest inny. Dziecko dziedzicząc określony temperament i cechy charakteru, wpływa na rodzica, na jego podejście do niego, na sposób budowania relacji.

Czytaj dalej →