(reactive attachment disorder), zaburzenie w okresie niemowlęctwa lub dzieciństwa (przed osiągnięciem piątego roku życia), charakteryzujące się niepowodzeniem dziecka w nawiązywaniu związków społecznych. Zaburzenie to odznacza się albo trwałym niepowodzeniem dziecka w inicjowaniu takich związków lub niereagowaniem we właściwy sposób w interakcjach społecznych, albo (u starszych dzieci) bezkrytyczną towarzyskością, zwłaszcza w stosunku do obcych lub innych społecznie niepożądanych osobników.

Przypuszcza się, iż jest ono wynikiem patologicznej opieki we wczesnym okresie życia, odznaczającej się brakiem normalnej fizycznej i społecznej stymulacji, ponieważ obserwuje się je nawet w przypadkach, w których odżywanie i higiena są prawidłowe.

Zauważmy, że termin ten nie jest używany, jeśli istnieją podejrzenia co do upośledzenia umysłowego lub innego zaburzenia rozwojowego. Inna nazwa to depresja anaklityczna