Już dawno zauważono, że telewizja może uzależniać. Czy jednak wszystkich w takim samym stopniu? Czy istnieje i jaki ma charakter związek między cechami temperamentu widza a stopniem jego uzależnienia od telewizji? Opiszemy wyniki badania przeprowadzonego wśród osób w wieku 30-41 lat, różniących się ze względu na: płeć, wykształcenie, stan cywilny, posiadanie/nieposiadanie dzieci, uprawianie sportu. W badaniu został użyty kwestionariusz, który bada uzależnienie od telewizji, zwracając uwagę na: czas spędzany przed odbiornikiem, dążenie do redukcji czasu spędzanego przy odbiorniku, rezygnację z innych form aktywności, syndrom odstawienia, ucieczkę w telewizję od rzeczywistości, świadomość uzależnienia oraz kwestionariusz EAS, który mierzy temperament w kwestii: niezadowolenia, złości, aktywności, strachu, towarzyskości.

Okazuje się, że mężczyźni mają większą świadomość czasu spędzanego przed odbiornikiem oraz świadomość znamion uzależnienia. Bardziej niż kobiety starają się redukować czas poświęcany telewizji. Nie wpływa natomiast na uzależnienie (w sposób istotny) wykształcenie, stan cywilny czy posiadanie dzieci. Ustalono, że osoby uprawiające sport przejawiają większą tendencję do ograniczania czasu spędzanego na oglądaniu telewizji.

Istotnym symptomem uzależnienia był czas poświęcany telewizji. Pozostałe objawy zostały skorelowane z tym elementem. Czyli potocznie mówiąc – im więcej ktoś poświęcał na to czasu, tym silnie występowały u niego inne objawy nałogu.

Wyniki analizy uzależnienia w aspekcie cech temperamentu pokazują istotne zależności (korelacje) między niektórymi cechami temperamentu takimi jak częste odczuwanie: niezadowolenia, lęku, złości a niektórymi wymiarami uzależnienia. Okazuje się, że im większe niezadowolenie tym częstsza tendencja do ucieczki od rzeczywistości w świat telewizji i tym częstsza rezygnacja z innych form aktywności na rzecz oglądania programów telewizyjnych. Wyraźny jest tu syndrom odstawienia. Z badania możemy wywnioskować, że niezadowolenie i strach są czynnikami porzucania rzeczywistości na rzecz telewizji. Podobną rolę odgrywa czynnik złości. Osoby starsze poprzez oglądanie telewizji mogą rozładowywać napięcia i agresję.

Telewizja jako łatwo dostępna okazała się być dobrym zamiennikiem życia realnego. Poprzez jej oglądanie ludzie mogą „podróżować po świecie”, zbierać informację czy też relaksować się. Jednak jest też bardzo niebezpieczna bowiem, gdy nie jesteśmy dostatecznie zadowoleni z naszego realnego życia to możemy dosyć łatwo uzależnić się od telewizji.