Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka to zajęcia, które polegają na stymulacji rozwoju psychoruchowego i społecznego. Opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju uzyskuje się w publicznej lub niepublicznej poradni psychologiczno – pedagogicznej i na jej podstawie ma się możliwość bezpłatnego uczestniczenia w zajęciach. Wczesne wspomaganie rozwoju obejmuje dziecko od czasu stwierdzenia niepełnosprawności do momentu, kiedy dziecko rozpocznie naukę w pierwszej klasie szkoły podstawowej.

Placówki, w których zajęcia WWR mogą być prowadzone, to szkoły, przedszkola i inne formy wychowania przedszkolnego – także integracyjne i specjalne, poradnie psychologiczno – pedagogiczne, ośrodki, domy dziecka.

Program WWR jest opracowywany i realizowany przez zespół specjalistów składający się z: psychologa, pedagoga, logopedy oraz innego specjalisty z kwalifikacjami dostosowanymi do potrzeb dziecka.

Obszary, w których dziecko jest stymulowane mogą dotyczyć:

• rozwoju motorycznego – zajęć rehabilitacyjnych,
• stymulacji polisensorycznej – zajęć w sali doświadczania świata, terapii SI,
• relacji społecznych,
• usprawnienia słuchu, widzenia, samoobsługi,
• rozwoju mowy, komunikacji i języka – terapii logopedycznej, neurologopedycznej, wprowadzenia innych form komunikowania się,
• orientacji bądź poruszania się w przestrzeni.

Dziecku przysługuje miesięcznie od czterech do ośmiu godzin zajęć w ramach wczesnego wspomagania rozwoju. Jest to zależne od potrzeb dziecka, jego możliwości, a nie placówki, która realizuje WWR.

Podstawa prawna:

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 października 2013 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci (Dz. U. 2013 r., poz. 1257)

Dominika Tkaczuk – psycholog