(forced-choice (technique)), ogólne określenie procedury, w której osoba badana jest proszona o wybranie jednego przedmiotu lub udzieleni odpowiedzi z ustalonego zbioru dwóch lub więcej możliwości. Istnieje kilka wariantów tej techniki i są one stosowane w różnych obszarach psychologii, jak pomiar osobowości, określenie osobistych preferencji, badania nad pamięcią, badania nad podejmowanie decyzji itd.  Podstawowa technika jest niezwykle ważna, albowiem pozwala kontrolować wiele czynników zewnętrznych, które mogłyby łatwo wypaczyć wyniki eksperymentu. Np. w powszechnie stosowanych inwentarzach osobowości opartych na samoocenie dążenie do aprobaty społecznej często może zniekształcać wyniki, ponieważ w sytuacji wolnego wyboru ludzie są skłonni udzielać odpowiedzi odzwierciedlających to, co raczej spotyka się z uznaniem społecznym, niż to, co jest dla nich charakterystyczne. Technika wymuszonego wyboru wymaga od osoby testowanej wyboru jednej możliwości z danego zestawu, nawet jeśli czuje ona, że pasują do niej wszystkie lub nie pasują żadna z nich. Przez staranne zrównoważenie pozycji, aprobata społeczna staje się kontrolowanym czynnikiem. Podobnie w badaniach nad rozpoznawaniem, można uniknąć indywidualnych skłonności od odpowiadania „tak” lub „nie” na pozycje wzbudzające wątpliwości, podając dwa lu więcej bodźców, z których tylko jeden jest prawidłowy. Zwana także, w szczególności w wymiarze osobowości, techniką sztywnych alternatyw.