Schizofrenia jest nazywana królewską chorobą, choć wcale nie jest to związane ze szlacheckimi przywilejami. Wyróżnia się wśród chorób bogactwem psychoz, oraz różnorodnością omamów i urojeń. Może rozwijać się zarówno długo, stopniowo, podstępnie – przez wiele lat, ale czasami atakuje człowieka niespodziewanie, z zaskoczenia.
O schizofrenii świadczy szereg objawów, do których należą nie tylko omamy słuchowe, cz urojenia, ale też zaburzenie w rozwiązywaniu problemów. To też zakłócona mowa – gubienie wątku, trudność w wyrażaniu myśli, skłonność do spłyconych emocji, brak energii, apatia. Nie należy się jednak bać, ponieważ tą chorobą nie sposób zarazić się przez uścisk ręki. Ludzie obawiają się chorych na schizofrenię, a niepotrzebnie, gdyż można z tą chorobą żyć, jak również mieć starać się wywierać wpływ na jej przebieg. W tym celu warto korzystać z pomocy terapeutów, którzy pomogą radzić sobie z objawami schizofrenii. Również rodzina osoby chorej powinna podjąć się terapii, znacznie ułatwi to życie z chorym w domu.
Nawet najwięksi geniusze, tacy jak Salvador Dali czy Isaac Newton i Stanisław Ignacy Witkiewicz – byli podejrzani o bycie schizofrenikami. Nie należy ulegać mitom na temat tej choroby: schizofrenik nie jest agresywny, nie należy też takiej osoby wykluczać ze społeczeństwa. Bardzo łatwo pomylić schizofrenię na przykład rozdwojeniem jaźni, a taka niewiedza tylko wznieca nasz strach i dystans w stosunku do osoby chorej.
Bardzo dobrze napisany artykuł. Powinna go przeczytać każda osoba, która ma „obawy” przed ludźmi, których dotknęła ta choroba.
Bardzo ciekawe, zawsze interesował mnie temat schizofrenii, to musi być strasze, oczywiście dla chorego. Objawy są dość powszechne, nigdy niewiadomo kogo dopadnie, aż strach ;d
prawda jest taka, że przeciętny człowiek nie odkryje sam w sobie schizofrenii. dlatego myślę, że dużą rolę odgrywają tutaj znajomi, przyjaciele i rodzina. zarówno w samej diagnozie jak i w ewentualnym późniejszym leczneniu
Ciekaw jestem studium psychologicznego schizofrenika, co nim kieruje, jak wygląda ideologia jego życia, czym absorbuje uwagę. Chciałbym zbadać ten dualizm duszy i myśli. Ostatni akapit artykułu jest bardzo trafny 😉
fakt że jest to bardzo ciekawe wiedzieć co czuje i myśli taka osoba