Po długim czasie kwarantanny powoli nadchodzi moment powrotu do „normalności”. W wyniku znoszenia obostrzeń przez władze, swoją działalność wznawia coraz więcej firm, lokali usługowych i instytucji. Mamy też więcej swobody jak też okazji, aby wznowić nasze życie towarzyskie, kulturalne czy hobbistyczne. Tylko po czasie izolacji i lęku przed zarażeniem się, nie dla wszystkich może to być łatwe. Wiele osób nie wróci też do swojej „starej” pracy i będzie musiało poszukać nowej. Dla części właścicieli firm odmrażanie będzie oznaczało koniec prowadzenia firmy lub poważne zmiany w jej działalności. Zwiększy się ilość osób bezrobotnych, a co za tym idzie zmniejszy się nasza zamożność.

Wiemy, że wirus dalej jest wśród nas i jak zapewniają specjaliści, pozostanie z nami na dłużej. Dlatego, powinniśmy nauczyć się żyć i funkcjonować w tej nowej rzeczywistości, mimo naszych obaw. Nie możemy przecież zamknąć się w domu na resztę życia.

Więc jak wrócić do normalności? Zapewne nie będzie to proste i na pewno teraz to będzie inna normalność. Wprowadzone zasady bezpieczeństwa epidemiologicznego zmienią nasze dotychczasowe funkcjonowanie i nawyki. Nakaz noszenia rękawiczek, dezynfekcja rąk, zasłanianie twarzy i zachowywanie bezpiecznego dystansu z pewnością wpłynie na nasze codzienne życie. Myślę, że zmieni się też nasze podejście do zauważanych u siebie i innych osób objawów chorobowych. Jeśli poczujemy osłabienie, będziemy mieli kaszel, katar czy temperaturę, to zostaniemy w domu. Warto byśmy myśleli o sobie nawzajem i zachowywali się odpowiedzialnie.

Duża liczba osób tęskni za powrotem do życia towarzyskiego, ale jest też grupa ludzi, która dobrze czuje się w zaciszu domowym i nawet bez odgórnych ograniczeń stroni od ludzi. Po tak długim okresie kwarantanny, szczególnie trudno będzie im włączyć się ponownie w nurt życia społecznego. Do takiej grupy często należą autyści. Dla nich zamknięcie w domu i izolacja społeczna może oznaczać zniweczenie wielu lat terapii.

Podobnie jak oni problem mają te osoby, które z powodu kwarantanny przerwały różnego rodzaju leczenie czy terapie i w skutek tego, ich problemy zdrowotne pogłębiły się. Dla nich byłoby najlepiej jak najszybciej je wznowić, oczywiście na tyle, na ile jest to możliwe. Dalsze trwanie w stanie zawieszenia z powodu lęku przed zarażeniem koronawirusem i brak wznowienia terapii, może spowodować pogorszenie naszego zdrowia. Wszak placówki zdrowotne wprowadziły ostry reżim sanitarny, który zwiększa bezpieczeństwo pacjentów.

Jako społeczeństwo zbieramy już doświadczenia, że zamknięte szkoły i nauka zdalna źle wpływa na większość dzieci. Brakuje im osobistych kontaktów z kolegami i koleżankami, co przecież zawsze było normalne. Ale i sama nauka w systemie zdalnym jest dużo trudniejsza, mniej efektywna i ciekawa. Z pewnością jak wrócą do szkolnych ławek, czekają na nich zmiany organizacyjne. Jednak wydaje się, że większość z nich czeka na ten powrót z utęsknieniem.

Myślę, że czas izolacji uświadomił nam jak ważne są rzeczy z pozoru oczywiste tj.: praca, szkoła, zakupy, załatwienie sprawy w urzędzie. Przecież jeszcze parę miesięcy temu było to dla wielu osób zło konieczne, a teraz stało się synonimem upragnionego powrotu do normalności. Oczywiście znam też i takie osoby, którym tego typu organizacja życia społecznego bardzo się spodobała, lecz są w mniejszości.

Prawdopodobnie powrót do schematów życia sprzed kwarantanny wyjdzie nam wszystkim na dobre. Jednak jego koniecznym warunkiem jest zachowanie bezpieczeństwa. Warto, więc przestrzegać zasad higieny, dbać o swoją odporność oraz pamiętać o odpowiedzialności za zdrowie swoje i innych. Tylko wtedy „odmrożenie” faktycznie będzie powrotem do normalności.

Izabela Ułanowska